Koç Üniversitesi Hastanesi

Koç Üniversitesi Hastanesi, Eylül 2014’te Koç Üniversitesi’nin eğitim ve araştırma hastanesi olarak faaliyete geçti.

İstanbul’da, Topkapı’daki Koç Üniversitesi Sağlık Bilimleri Kampüsü’nde yer alan hastanede “güncel tıbbi yaklaşımların en yüksek kalitede ve şeffaf biçimde uygulanması” amaçlanmaktadır. 220.000 metrekarelik bir alanı kapsayan Sağlık Bilimleri Yerleşkesi, Tıp Fakültesi, Hemşirelik Fakültesi, araştırma laboratuvarları ve “İleri Düzey Öğrenme ve Simülasyon Merkezi”ni kapsamaktadır. Sağlık Bilimleri Kampüsü, yenilikçi yaklaşımı ve Kuzey Amerika standartlarındaki dinamik ekibiyle sağlık sektöründe nitelikli insan kaynağının yaratılmasına katkıda bulunmayı amaçlamaktadır. Koç Üniversitesi Tıp Fakültesi öğrencileri eğitimlerinin ilk üç yılını üniversitenin Rumelifeneri Kampüsü’nde tamamladıktan sonra, dördüncü yıldan başlayarak, klinik ağırlıklı eğitimlerini Koç Üniversitesi Hastanesi’nde sürdürmektedir.

Hastanede 2016 yılında Genetik Tanı, Tüp Bebek ve Erişkin Kemik İliği merkezleri; 2017 yılında ise Gamma Knife (Radyocerrahi), Kozmetik Dermatoloji, Sualtı Hekimliği ve Hiperbarik Oksijen Tedavi merkezleri hasta kabulüne başlamış, ayrıca RMK AIMES’in birinci fazı hizmete açılmıştır. 2019 yılı itibarıyla hastane, kapasitesini 410 tek kişilik yatan hasta odasına, 55 yoğun bakım ünitesine ve toplamda 44 kemoterapi ünitesine yükseltmiştir. 14 operasyon odasında 32.200’den fazla operasyon gerçekleştirilmiştir.

Koç Üniversitesi Hastanesi, hizmet vermeye başladığından bu yana 49.600’e yakını uluslararası hasta olmak üzere, yaklaşık 51.000 kişiye yatarak, 834.000 kişiye de ayakta tedavi hizmeti vermiştir.

Koç Üniversitesi Hastanesi’nin mimari tasarımı hasta bakım ve tedavisine yaklaşımı yansıtmaktadır. Benimsenen şeffaflık ilkesi uyarınca, hastaların mahremiyetini korumak koşuluyla, iç mekân tasarımında yaygın olarak camdan yararlanılmıştır. Araştırmaya verilen önem nedeniyle, araştırma laboratuvarları hastane kompleksinin merkezine yerleştirilmiştir. Ayrıca, disiplinler ve bölümler arası mekânsal ayrımlardan kaçınılmış, böylece klinik uygulamalarda birbirini tamamlayan, sorgulayan ve ekip ruhuyla hareket eden bütünsel bir sistem kurulması amaçlanmıştır.